نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن

ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدار تو سرلزیر میشد ...

کاش بودی و دست های مهربانت مرهم همهی دلتنگیها و نبودنهایت میشد ... 

کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت میگزاشتم

و دردهایم را به گوشت میرساندم... بدون تو عاشقی برایم عزاب است

میدانم که نمیدانی بعد از تو قلبی برای عاشق شدن ندارم ... 

کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو عاشقم ... 

میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب میشود

میدان که نمیدانی بدون تو دیگر بهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جز انتظار آمدنت ...

دل را چو به عشق تو سپردم چه کنم؟

دل دادم و اندوه تو بردم چه کنم؟

من زنده به عشق تو ام ای دوست ولیک

از آرزوی روی تو مردم چه کنم؟

به احساس تو بد کردم بیا برگرد
همه حرفاتو رد کردم بیا برگرد
همیشه راه تو دل دادگی بوده
خودم این راهتو صد کردم بیا برگرد

دمـــــش گـــــــــرم…
باران را می گـــــــویم…
به شـــــــانه ام زد و گفت:
خســته شــــــــــدی….
تو اســـتراحـــــت کن من می بارم…