بايد بازيگر شوم

آرامش را بازي كنم ...

باز بايد خنده را بزور بر لبهايم بنشانم ...

باز بايد مواظب اشك هايم باشم ...

باز همان تظاهر هميشگي:"خوبم ..."

گفتمش آرام جاني؟ گفت: نه

گفتمش شيرين زباني؟ گقت: نه

گفتمش نامهرباني؟ گفت: نه

مي شود يك شب بماني؟ گفت : نه

دل شبي دور از خيالش سر نركرد

گفتمش افسوس او باور نكرد

خود نميدانم خدايا چيشتم !

يك نفر با من بگويد كيستم !

بس كشيد آه از دل بردنش

آه اگر آهم بگيرد دامنش

با تمام بي كسي ها ساختم

واي بر من ساده بودم باختم

دل سپردن دست او ديوانگي ست

آه غير از من كسي ديوانه نيست

گريه كردن تا سحر كار من است

شاهد من چشم بيمار من است

فكر ميكردم كه او يار من ست

نه فقط در فكر آزار من است

نيتش از عشق تنها خواهش است

دوستت دارم دروغي فاحش است

يك شب آمد زير و رويم كرد و رفت

بغض تلخي در گلويم كردو رفت

مذهب او هرچه باداباد بود

خوش به حالش كين قدر آزاد بود

بي نياز از مستي مي شاد بود

چشم هايش مست مادر زاد بود

يك شبه از قوم سيرم كرد و رفت

من جوان بودم پيرم كرد و رفت ... !

شبي باران شبي آتش

شبي آيينه و سنگم

شبي از زندگي سيرم

شبي با مرگ ميجنگم.

تو آتش ميشوي برخرمن تنهاي احساسم

تو را در هر نفس ميبويم اما...

باز دلتنگم.

باران كه مي بارد...

دلم برايت تنگتر مي شود...

راه مي افتم...

من بغض ميكنم...

آسمان گريه...!!

تازگيا

هركي ميگه دوستت دارم

خندم ميگيره

بي اراده ميگم

تو ديگه چي ميخواي. . .؟ !

ميخواستم بهت بگم چقدر پريشونم

ديدم خودخواهيه ديدم نميتونم

تحمل ميكنم بي تو به هر سختي

به شرطي كه بدونم شاد و خوشبختي

به شرطي كه بشنوم دنيات آرومه

كه دوسش داري از چشمات معلومه

يكي اونجاست شبيه من يه ديوونه

كه بيشتر از خودم قدرتو ميدونه

چي كار كردي كه با قلبم به خاطر تو بي رحمم

تو ميخندي چه شيرينه تازه مي فهمم

تو رو ميخوام تموم زندگيم اينه

دارم ميرم ته ديوونگيم اينه

 نميرسه به تو حتي صداي من

تو خوشبختي همين بسه براي من...

دلم برايت تنگ شده

ميخواهم آنقدر اشك بريزم

تا غبار فاصله از قلبم تميز شود

ولي ميترسم...

اين شهر ((ونيز)) شود

چه تفاوت عميقي ست بين تنهايي قبل از نبودنت و تنهايي بعد از نبودنت...........!

اگر قسمت نبود چرا تو موندي               خدا چرا مارو به هم رسوندي

اگه ميدونستي يه روزي ميري               چرا روزا رو تا اينجا رسوندي

چي بودم چي شدم بخاطر تو               ولي پشت دلم رو خالي كردي

حالا اسمت كه مياد گريم ميگيره               نميدونم كه تو با دلم چه كردي

اگر در حق تو خوبي نكردم               بدون خالي بود دستاي سردم

ولي من در عوض هرچي كه بودم               با احساس تو بازي نكردم

اگر چه ميدونم دوستم نداري               به هر در ميزنم تنهام ميزاري

اگر پاي كسي هم در ميونه               بزار اسمت فعلا روم بمونه

دم آخر بزار دستت توي دستام بمونه               بزار بهتر بگم دردم چي بوده

فقط لطفي كن و حرفامو بشنو               شايد ديگه نگي قسمت نبوده

اگر تسميم رفتن رو گرفتي               ببخش اگر پشيمونت نكردم

آره من باسه تو كم بودم اما                با احساس تو بازي نكردم

روزهاي باروني رو خيلي دوست دارم

معلوم نميشه منتظره تاكسي هستي يا آواره خيابون ها...

بخار توي هوا مال سرماست يا دود سيگار...

روي گونه ات اشكه يا دونه هاي بارون...!!!

حرف هاي دلم را هرگز كسي نميفهمد! فقط روزي مورچه ها خواهند فهميد!

روزي كه در زير خاك گلويم را به تاراج ميبرند ...

با جنگل و دريا و كوه ميتوان بهترين لحظات دو نفره را ساخت

اما براي يك تنها فقط گم شدن و غرق شدن و سقوط ...

آمدم تا مست و مدهوشت كنم... اما نشد!

عاشقانه تكيه بر دوشت كنم... اما نشد!

آمدم تا از سر دلتنگي ام

گريه تلخي در آغوشت كنم... اما نشد!

نازنينم ياد تو هرگز نرفت از خاطرم

سعي كردم كه فراموشت كنم... اما نشد!

كاش دفتر خاطراتم چراغ جادو بود

 تا هر وقت از سر دلتنگي

به رويش دست ميكشيدم

تو از درونش با آرزوي من بيرون مي آمدي!

امروز خاطراتت را سوزاندم اما!

بوي خوش هيزمش بيقرارم كرد

اتفاق تازه اي نيست!!

دوباره دلتنگت شدم...

بگذار بگويند مغرورم

اما

من دوستت دارم هايم را

ديگر خرج كسي كه لياقتش را ندارد نميكنم

عشق يعني

آنقدر در تو غرق شده ام

كه ار تلاقي نگاهي با ديگري

احساس

خيانت ميكنم!

عشق يعني همين!!! 

نفسم پس ميرود

از چشمانم اشك ميريزد

دهانم بد مزه است

سرم گيج ميخورد

قلبم گرفته ، تنم خسته ، كوفته

شل بدون اراده در رختخواب افتاده ام !

خرده شيشه هاي ذهن تو

پاهايم را زخمي نميكند

حرف هاي سرد تو مرا سرد نميكند

قصه هاي تو مرا خواب نميكند

فاتحه ات را حرام اين قبرستان بي گور نكن

اصلا قبول حرف شما ، من رواني ام

من رعد و برق و زلزله ام ، ناگهاني ام

اين بيت هاي تلخ نفس گير شعله خيز

داغ شماست خيمه زده بر جواني ام

...

دلم را به تخت ميبندم تا تركت كند ...

فرياد ميكشد ، ميلرزد ، خمارت ميشود ...

رها كه شد او ميماند و عمري وسوسه ي تلخ دوباره خواستن تو !

سالهاست كه كفه ترازويم

تعادل ندارد !!!

دست خالي... !!

دل پر ...

عشقت تو بغلت باشه و تو محكم تو سينه خودت فشارش بدي تا نفسش بند بياد، جيغ بكشه ...

دور خودت بچرخي و بچرخونيش و اين قدر بچرخي و اين  قدر بچرخوني ... بچرخي ... بچرخوني ... بچرخي ...

بچرخوني تا سر هردوتاتون گيج بره و پهن بشيد روي زمين

بعد چشماتونو ببنديد و دنيا دور سرتون بچرخه ... بچرخه ... بچرخه ...

بعد خوشحال باشيد كه چقدر زورتون زياده كه تونستين دنيا به اين بزرگي رو بچرخونين، اونم دونفري !!!

واي از روزي كه

شريك خاطره هايت يك شماره خاموش باشد

و يك سيگار روشن

از آش روزگار چنان دهانم سوخت

كه از ترس، پس از آن

"آب يخ"را هم فوت ميكنم

عكست را نگاه ميكنم ...

آخ كه اين عكس پير نميشود ...

اما ...

پيرم ميكند ...

چه حسه خوبيه ...

شبا موقع خواب عشقت سرشو بذاره رو دستاي مردونت ... با موهاش بازي كني ...

چشماشو ببوسي ... آروم آروم تو بغلت خوابش ببره ... ولي تو هنوز بيداري ...

دوست داري فقط نگاش كني ... همينطوري كه داري نگاهش ميكني ... اشكات سرازير بشه ...

تو دلت پيش خودت بگي ...

نباشي ... ميميرم ...

كتاب سرنوشت براي هركسي چيزي نوشت

نوبت به ما كه رسيد قلم افتاد...

ديگه هيچي ننوشت!

خط تيره گذاشت و گفت:

تو باش اسير سرنوشت...

دوريت را چه كنم اي سراپا همه راز ؟

اي سرا پا همه ناز ؟

به كه گويم غم خويش ؟

به گل پرپر ياس ؟

تو بگو گريه كنم يا نكنم ؟

دوريت را چه كنم ؟

خداي من !

نه آن قدر پاكم كه كمكم كني و نه آن قدر بدم كه رهايم كني ...

ميان اين دو گمم !

هم خود را و هم تو را آزار ميدهم ...

هرچقدر تلاش كردم نتوانستم آني باشم كه تو خواستي ...

حالا كه نيستي،

پرنده اي آمده است

درحوالي همين باغ روبرو...

هيچي نمي خواهد

فقط مي گويد:

كو كو...!!!

تو را بوسيدم و جانم به در شد

تنم آواره و دل در به در شد

به كامت تا نهادم كام خود را

تمام هستي ام زير و زبر شد

بعد از مردنم سرم را جدا كنيد و بگذاريد روي شانه ام

شانه اي كه سر مي خواست ، سري كه شانه مي خواست ...

هردو را به آرزويشان برسانيد !

ميخواهم آنقدر بو بكشم تو را كه ريه هايم پر شود ار عطر تنت

كه هوا داشته باشم براي نفس كشيدنم وقتي كنارم نيستي ...

در تنهايي هايت مراقب آدمهايي كه نزديكت ميشوند باش ...

گاهي دورتر از اين حرفهايند !

زن كه تو باشي

مرد بودن خوب است

از ميان تمام مونث هاي دنيا

فقط كافيست پاي تو در ميان باشد

نميداني براي تو مرد بودن چه كيفي دارد

اينگونه عادلانه نيست !

چشمانت را زمين بگذار

بيا دست خالي بجنگيم !

چشم وقتي زيباست كه پر از اشك باشد

اشك وقتي زيباست كه براي عشق باشد

عشق وقتي زيباست كه براي تو باشد

تو وقتي زيبا هستي كه براي من باشي

و ما هنگامي زيبا هستيم كه براي هم باشيم

هرشب وقتي تنها ميشم حس ميكنم پيش مني ،

دوباره گريم ميگيره انگار تو آغوش مني

روم نميشه نگات كنم وقتي كه اشك تو چشمامه ،

با اينكه نيستي پيش من انگار دستات تو دستامه

بارون ميباره و تورو دوباره پيشم مي بينم ،

اشك تو چشام حلقه ميشه دوباره تنها ميشينم

قول بده وقتي تنها ميشم بازم بياي كنار من ،

شباي جمعه كه مياد بياي سر مزار من

دوباره باز ياد چشات زمزمه ي نبودنم ،

ببين كه عاقبت چي شد قصه ي با تو بودنم

خاك سر مزار من نشوني از نبودنم ،

رو دستاي نامردم شهر جنازه ام رو بردنم

به زير خاكمو هنوز نرفتي از ياد من ،

غصه نخور سياه نپوس گريه نكن براي من

ديگه فقط آرزومه بارون بباره رو تنم ،

رو سنگ قبرم بنويس تنهاترين تنها منم

دراز ميكشم روبروي آسمان

با سرانگشت خيالم مي كشم ستاره اي نيمه جان

نشسته بر بالينش آدمكي تنها

دعا بر لب در حسرت آمين ها

آدمك غمگين چقدر شبيه من

ستاره اي ندارد ميان هفت آسمان ...

خدايا! براي اثبات بزرگ بودنت خيلي كوچكم كردي...  خيلي...

كاش مي شد

فقط ، "تو" را داشته باشم...

خدا هي بپرسد:

خب ، ديگر چه؟

من بگويم:

هيچ! همين كافيست...!!!

دور افتاده ام !

دور از كسي كه دوستش دارم

هيچوقت فاصله ها را نميبخشم...

مدتهاست

چهره ات را در ذهنم عاشقانه نقاشي ميكنم . . .

كارم را خوب بلدم !

بين خودمان باشد 

بدجور در كشيدن چشمانت گير كرده ام

در فصل تگرگ عاشقت ميمانم

با ريزش برگ عاشقت ميمانم

هرچند تبر به ريشه ام ميكوبي

تا لحظه مرگ عاشقت ميمانم

دلم را تهديد كردم كه اگر يك بار ديگر بهانه ات را بگيرد ...

ميدهم دوباره بسوزانيش ... !!!

بايد كسي را پيدا كنم

كه دوستم داشته باشد

آنقدر كه يكي از اين شب هاي لعنتي

آغوشش را براي من و يك دنيا خستگي ام بگشايد

هيچ نگويد .

هيچ نپرسد .

مرا در آغوش بگيرد

و يك بوسه

فقط همين !

گلويم توسط بره اي دريده شد كه...

عمري گرگها...

تمام بدنم را بخاطر محافظت از او...

زخمي كرده بودند...

سخت است اتفاقي را انتظار بكشي كه خودت هم بداني در راه نيست !

خيلي وقتا بهم ميگن: چرا ميخندي بگو ماهم بخنديم . . .

اما هرگز نگفتن: چرا غصه ميخوري بگو ماهم بخوريم . . .

ساده مي گويم عزيزم دل بريدن ساده نيست

چشمهاي مهربانت را نديدن ساده نيست

از زمان رفتنت خورشيد را گم كرده ام

ناله هاي ابر را هرشب شنيدن ساده نيست

گاهي دلم ميخواهد عروسكي بودم ...

از همان عروسك هايي كه

تو با تمام وجودت به آغوشت ميكشي ...

كاش من هم عروسكي بودم

تا لا اقل يك بار گرماي آغوشت را حس كنم .

سرت را روي شانه ام بگذار تا همه بدانند " همه چيز زير سر من است !

تو زيباترين تابلوي ديوار زندگي مني ...

كاش داوينچي تو را مي ديد !

استعداد عجيبي در شكستن داري ،

قلب ، غرور ، پيمان

استعداد عجيبي در نشستن دارم ،

به پاي تو ، به اميد تو ، در انتظار تو

ديگر نه اشكهايم را خواهي ديد ،

نه التماس هايم را ،

و نه احساسات اين دل لعنتي را ...

به جاي آن احساسي كه كشتي

درختي از " غرور " كاشتم...

به حساب خيالبافي ام نگذار ...

اما ستاره اي دارم در تيره ترين شبها !

فقط خواستم بداني كه ميشود دل خوش كرد به چراغهاي كوچك يك هواپيما ...

به " تو " كه ميرسم ...!

مكث ميكنم

انگار در " زيباييت "  چيزي را ،

جا گذاشته ام !

مثلا"...

در صدايت ... آرامش !

در چشم هايت ... زندگي !

گاهي

دلم براي زماني

كه نميشناختمت تنگ ميشود

اين روزها كه تو نيستي ،

من به عكسهايت مينگرم . . .

اين همان تنفس مصنوعي است !!!

حال (( من )) ديدن دارد ، وقتي كسي حال (( تو )) را ميپرسد ...

ميگن كسايي كه مشروب بخورن ميرن جهنم

جهنمي كه آدماش مست باشن ،

از دنيايي كه آدماش پست باشن خيلي بهتره 

زندگي به من آموخت

كه هيچ چيز از هيچ كسي بعيد نيست ...

تو را من "تو" كردم

وگرنه "او" هم زيادت است

پس اينقدر برايم ،شما،شما نكن

آغوش كسي را دوست دارم  ...

كه بوي بي كسي بدهد

نه بوي هركسي ...

چه حرف بي ربطي ست

كه مرد گريه نميكند !

گاهي آنقدر درد و بغض

داري كه بايد مرد باشي

تا گريه كني ... !

تلخ ترين قسمت زندگي اونجاست

كه آدم به خودش ميگه

"چي فكر ميكردمو چي شد"

نميبخشم تورو تا زنده هستم          به روي دل همه درها رو بستم

ببين عشقت به حال من چه ها كرد         چه آروم در درون خود شكستم        

نميبخشم تورو ، تنها تو بودي          همه عشقم ، تمام خواهش من

نميبخشم تورو از من ربودي          همه قلبم ، همه آرامشه من  

برو از پيش من ، نگو چه كردم         نگو روزي دوباره برميگردم        

            برو شكستنم بوده گناهت           برو كه ديگه نيستم چشم به راهت 

         نميبخشم تورو براي قلبي          كه شبها تا سحر به پاي تو سوخت

   نميبخشم تورو براي چشمي          كه منتظر به اين پنجره ها دوخت

اگر بغضم رو ميبيني براي اولين بار          اگر اشكم رو ميبيني براي اولين بار

    شكستم رو ببين ترسي ندارم          كه هست اين آخرين ساعات ديدار

اول آشناييمون حرفا چه شاعرانه بود

نگاه تو ، تو چشم من چه پاك و صادقانه بود

اول آشناييمون عزيز و دردونه بودم

به چشم مست و عاشقت گوهر يكدونه بودم

حالا چي هستم واسه تو؟

يه جام خالي از شراب ، شكستي مثل حباب

اول آشناييمون براي تو راز بودم 

شعر بودم شور بودم الهه ي ناز بودم

اول آشناييمون واسم يه پروانه بودي

من همه سادگي و تو عاشقو ديوانه بودي

حالا چي هستم واسه تو؟

يه جام خالي از شراب ، شكستني مثل حباب

زمستان نيست ...

دلتنگي توست كه به لرزه انداخته ، چهار ستون بدنم را !!

بي تو در خلوت شب ناله ميكرد دل من

با هر ترانه كه از عشق خواندند گريه ميكرد دل من

ديگه تنهاتر از اين نميشه باشم ، ميدوني؟

سخته برام از تو جداشم ، ميدوني؟

به دلم وعده دادم كه چشات ماله منه

بخدا دوست دارم اين ديگه حرف آخره ...